พิชัย เมืองเล็กแต่ใหญ่ที่ตกสำรวจ

ตอนที่ผมกำลังพิมพ์คำนำครั้งใหม่ ซึ่งเป็นการเผยแพร่หนังสือเล่มนี้สู่สาธารณะครั้งที่ 3 นั้น

ตรงกับเดือนสิงหาคม พ.ศ.2562 ครบรอบ 10 ปีที่หนังสือเล่มนี้ได้ถูกรวบรวมพอดี

ซึ่งยังไม่รวมช่วงเวลาที่รวบรวมข้อมูลก่อนจัดพิมพ์ครั้งแรกอีกกว่า 3 ปี และช่วงกว่าจะได้ตีพิมพ์อีก 1 ปี

ช่องว่างของกาลเวลาที่เกิดกับเมืองพิชัย ถูกทิ้งห่างกันแต่ละช่วงเวลานั้น นานพอที่จะทำให้หลายอย่างนั้นรกร้าง

ย่อยสลาย สาบสูญ กระทั่งจมอยู่ใต้ผืนดินของเมืองๆนี้ เริ่มตั้งแต่ปรากฏชื่อเมืองที่มีลักษณะแบบพี่ชัยในประชุมพงศาวดารเหนือ

ซึ่งเป็นเรื่องราวเมื่อพันกว่าปี จากนั้นเมืองพิชัยก็หายไปจากการกล่าวขานไปอีกสี่ร้อยกว่าปีและปรากฎชื่ออีกครั้งในสมัยอู่ทอง

แล้วก็หายไปอีกรอบ เมื่อเวลาผ่านไปอีกร้อยกว่าปีเมืองพิชัยก็ปรากฏชื่อเป็นเมืองสำคัญอีกครั้งในสมัยพระบรมไตรโลกนารถ

และปรากฏเรื่อยมาในในช่วงอยุธยาตอนต้นแล้วก็หายไปจากการบันทึกอีกกว่าสองร้อยปี

เมื่อกลับมาอีกครั้งเมืองพิชัยมาปรากฎชื่อกลายเป็นเมืองที่สำคัญอย่างยิ่งยุคปลายอยุธยา

และเริ่มต้นยุคกรุงธนบรีจนถึงรัตนโกสินทร์ตอนต้น จนเข้าสู่ยุคสงครามโลกครั้งที่สอง

และหลังจากนั้นเมืองพิชัยก็หายไปจากความทรงจำของผู้คนอีกรอบหลังจากที่ต้องเกิดการโยกย้ายปรับเปลี่ยนเมืองกันอีกรอบ

มาถึงวันนี้ปีพ.ศ.2562 หลายอย่างเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีและเป็นประโยชน์

ข้อมูลต่าง ๆ ที่สันนิษฐานถูกพิสูจน์และเริ่มชัดเจนมากขึ้น

มีผู้คนให้ความสนใจร่วมกันสืบค้นรวบรวมข้อมูล

หลายคนให้ข้อมูลภายในพื้นที่จนเกิดกิจกรรมต่างๆที่เกิดการสร้างสรรค์เมืองโบราณแห่งนี้

เปรียบเหมือนการปลุกให้เมืองนี้ได้ตื่นจากการหลับใหลอีกครั้ง

หลังจากหลับๆตื่นๆมาหลายรอบตั้งแต่ช่วงที่ได้ถูกกล่าวถึงจากการบันทึก

กระทั่งถึงย่อหน้านี้และหลังจากนี้ อาจมีข้อมูลใหม่เพิ่มขึ้น

ซึ่งประเด็นสำคัญภายในหนังสือเล่มนี้เหมือนเป็นเพียงชนวนเล็ก ๆ

ที่ทำให้ผู้อ่านเกิดจินตนาการเพื่อออกไปสืบค้นข้อมูลที่มีอยู่เพิ่มเติมด้วยตัวเองต่อไป

ไม่ว่าจะเป็นเหตุการณ์ของประเทศตามแต่ละยุค

หรือการเทียบเคียงเวลากับเรื่องราวที่ถูกเล่าขานต่อ ๆกันมากับเหตุการณ์ในประเทศ

ตลอดจนถึงสถานะการณ์และผลกระทบจากเหตุการณ์สำคัญของสังคมโลก

ขอให้สนุกและมีความสุขกับการเดินทางไปด้วยกันครั้งนี้ครับ

วิทยา ชี